Nederlandse wijnproducenten telen vooral wijndruiven met veel resistenties. Daardoor is het gebruik van gewasbeschermingsmiddelen relatief laag. Dat constateert de Vereniging van Nederlandse Wijnproducenten ((VNWP).
In Nederland zijn ongeveer 170 wijnproducenten die op 250 hectare wijndruiven telen. De totale productie aan wijn in ons land komt dit jaar op zo’n 900.000 liter.
De Kamer van Koophandel publiceerde onlangs cijfers waaruit blijkt dat het aantal druiventelers dat is ingeschreven in het handelsregister, vanaf 2016 is toegenomen met 82 procent van 94 naar 171. De provincies met de meeste wijnproducenten zijn Gelderland, Limburg en Noord-Brabant met respectievelijk 46, 27 en 20 bedrijven.
Kanttekeningen
Woordvoerder Dik Beker van de VNWP plaatst enkele kanttekeningen bij de cijfers van de Kamer van Koophandel. ‘Wij zien ook wel een stijging van het aantal producenten van wijn in Nederland, maar niet in deze omvang. De Kamer van Koophandel baseert zich op bedrijven die zich inschrijven in hun register. Volgens onze eigen gegevens zijn er vooral in de periode tussen 2000 en 2010 veel wijnproducenten bij gekomen. In die tijd werden nieuwe druivenrassen geïntroduceerd die ook goed afrijpen in ons klimaat.’
Het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) registreert alleen de bedrijven met agrarische activiteiten die via de Landbouwtelling zijn aangemeld bij de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland. Voor 2021 gaat het CBS voor Nederland uit van honderd bedrijven die wijndruiven telen in de open grond op een totaal areaal van 190 hectare. Dit areaal betrof in 2005 volgens de CBS-cijfers nog 70 hectare, verdeeld over zestig bedrijven.
Arbeidsintensief
Bijna 90 procent van de Nederlandse druiventelers is lid van de VNWP, meldt Beker. Volgens hem komen er jaarlijks nog wel nieuwe professionele telers bij, maar zijn er ook ondernemers die stoppen met wijndruiven. ‘De teelt is niet te onderschatten, het is behoorlijk arbeidsintensief met vijfhonderd tot zeshonderd uur per hectare. Veel telers hebben verder vanwege spreiding van de risico’s naast hun druiven nog een andere bedrijfstak, zoals een boerderijwinkel of agrotoerisme.’
Dure grond, dure arbeid en daarbij de hoge milieu-eisen van de overheid zorgen ervoor dat de kostprijs van Nederlandse wijn relatief hoog is. Bij een productie van zo’n 3.500 liter per hectare, beetje afhankelijk van de wijnsoort, rekent Beker met 15 euro per fles aan kosten als richtlijn. Het betekent ook dat de Nederlandse wijn daarmee te duur is voor grootschalige budgetverkoop via bijvoorbeeld de retail.
Tekst: Haijo Dodde
Foto: Hans Prinsen