Het schrappen van chemische gewasbeschermingsmiddelen voordat er alternatieven beschikbaar zijn is risicovol voor de voedselvoorziening. Tonnie Engels van Linge Agroconsulting pleit voor het ‘behouden van oude schoenen, tot er nieuwe schoenen gevonden zijn.’
„Uit onze hoogstaande landbouw kan je moeilijk één onderdeel weghalen. Dan loop je het risico op voedselschaarste. Om over te gaan op een landbouw met nieuwe systemen die geen chemie nodig hebben, hebben we experimenteerruimte nodig”, zegt de fytopatholoog. „Het is een illusie dat we het systeem zomaar kunnen veranderen. Daarmee wil ik niet zeggen dat we het onderzoek naar nieuwe systemen niet moeten doen.”
Engels sprak bij de bijeenkomst over landbouw zonder chemie van Foodlog. Dat de toelating van laagrisico middelen en natuurlijke gewasbeschermingsmiddelen binnen de bestaande regelgeving traag zou verlopen, was volgens Engels al voor het in werking treden van de Europese gewasbeschermingsmiddelenverordening in 2011 voorzien. „In 2008 signaleerden deskundigen al dat de bestaande regelgeving de toelating van biopesticiden zou tegenwerken.”
Experimenteerruimte
Volgens Engels is het aantal toelatingen in de EU beperkt en soms zijn meerdere middelen gebaseerd op dezelfde werkzame stof. „Bij de laagrisico middelen zijn elf slakkenmiddelen op basis van ijzerfosfaat.” Het ministerie zet volgens Engels in op meer toelating van groene middelen, gebruik van precisielandbouw en uitfaseren van chemische gewasbeschermingsmiddelen, maar de toelatingen vervangen ook niet één op één de chemie, omdat ze specifieker werken. De fytopatholoog zegt dat er extra experimenteerruimte nodig is om de groene middelen te testen in een omgeving waarbinnen oude chemie de werking niet verstoort.
Directeur Jennifer Lewis van de internationale vereniging van producenten van biologische gewasbeschermingsmiddelen IBMA stelt dat de regels voor dossiers bij biologische toelatingen niet genoeg aansluiten bij het karakter van die middelen. Landen als de VS, Australië en Brazilië hebben soepeler systemen voor de toelating van biopesticiden. Volgens haar levert dat sneller toelatingen op, zonder grote risico’s. Lewis pleit voor meer aandacht voor geïntegreerd plaagmanagement (IPM) en groeien in de biologische benadering. „Of we daarbij de oude schoenen al kunnen weggooien hangt sterk af van het niveau dat IPM heeft in de specifieke teelten, waar we het dan over hebben.”